දැනුම් ආර්ථිකය තුළින් තරුණ පරපුරේ අභියෝග ජයගැනීම! පෘථිවි මානුෂිය වාර්ගිකයන් අද්‍යතන සහශ්‍රකයට ප්‍රවිෂ්ඨ වූයේ සිය ජාතීන්ගේ ජීවන ක්‍රමයන්හි ප්‍රගතිය පිළිබඳ නම්‍ය විභවතාවන් සමූහයක්‌ පිළිබඳ අපේක්‌ෂා සහගතවය. සැබවින්ම අතිශය සංකීර්ණ අද්‍යතන සහශ්‍රකය අපේ/ඔබේ දූදරුවන්ගේ ජීවිත සුවදායී ලෙස ගත කිරීමට යොදාගන්නා සහශ්‍රකයයි. එම නිසා මේ සහශ්‍රකයේ ක්‍රියාකාරීත්වය වඩාත් නිවැරැදි මඟට ගෙන ක්‍රියාත්මක කරවීම සඳහා කැපවීම වත්මන් පරපුර මුහුණ දී සිටින ඉතාමත් භාරදූර, අතිශය සංකීර්ණ, යුතුකම හා වගකීමද වන්නේය. ජාතියේ අනාගත පරපුර වන දූ දරුවන්ටද, මුණුබුරු මිනිපිරියන්ටද කාලීනව මුත් ඉතා සංවේදීව හා තීරණාත්මකම බලපාන කරුණු ජාලයකි. එසේම ජෛව වෛද්‍ය විද්‍යාව, පරමාණු වෛද්‍ය විද්‍යාව, පුනර්ජනනීය බලශක්‌ති ප්‍රභව වන හයිඩ්‍රජන් තාක්‌ෂණය, න්‍යෂ්ටික තාක්‌ෂණය, සාගරබල ශක්‌ති ප්‍රභව, සූර්ය බලශක්‌තිය, සුළං බල තාක්‌ෂණය, භූතා පෝෂණය, දෙමුහුන් ඉන්ධන, සූර්යතාපක චිමිනි, ජීව ඉන්ධන, බලශක්‌ති කාර්යක්‌ෂමතා තාක්‌ෂණය, නව්‍ය ක්‍රම භාවිත කරන කර්මාන්ත තාක්‌ෂණය, ජෛව විවිධත්වය, සංනිවේදනය නව්‍ය ද්‍රව්‍යය හා ස්‌වයංකරණය යන ක්‌ෂේත්‍රයන්හි අතිශය දැවැන්ත සංවර්ධනයක්‌ ඇති වෙමින් ඇත. එසේම ඊට සාපේක්‌ෂව ආදායම් බෙදීයැමේ අසමාන්‍යතාව, දුප්පත්කම, කුසගින්න නොයෙක්‌ විධ සම්පත් හායන හා ක්‌ෂය වීම, පොදු ජනයාගේ සෞඛ්‍යය තත්ත්වය පිරිහීම, ආහාර වට්‌ටෝරුවල ගුණාත්මකභාවය පිරිහීම, මෙන්ම අධ්‍යාපනික යටිතල පහසුකම්වල ඇති වී තිබෙන තිව්‍ර ඉල්ලුම, මෙන්ම නොයෙක්‌ විධ ස්‌වභාවික සම්පත් වෙත සෘජු හා වක්‍රව එල්ලවන පීඩනය, මෙන්ම විශේෂයෙන් ඕනෑම රටක වැදගත්ම සාධකය වන භූමි සම්පත පරිහරණයේදී සිදුවී ඇති දිගු කාලීSන වැරැදි, අයථා ක්‍රමවේදයන් මෙන්ම පාරිසරික තුල්‍යතාව පිළිබඳ ඇති වී තිබෙන අභියෝග ඉතාමත් තිව්‍ර සංකීර්ණ අවදානමකට පැමිණ තිබෙන බව ඉතා පැහැදිලිය. එම නිසාම තාක්‌ෂණික, පරිසරික, අධ්‍යාපනික, සෞඛ්‍ය හා විද්‍යාත්මක චින්තනය, ආකල්ප සංවර්ධනය මුල් ළමාවිය සංවර්ධනය, ගෝලීයකරණය, දේශීයත්වය, මෙන්ම තරුණ තරුණියන් සවිබල ගැන්වීම ආදී පොදු පෘථිවි මානුෂීය වාර්ගිකයන්ගේ සුබසාධනය හා සමස්‌ත සංවර්ධනය දියුණු කරලීමට ඇති ගුණාත්මක ප්‍රවේශය ඇත්තේ දැනුම මත බව ඉතා පැහැදිලිය. අද්‍යතනව දැනුම නිදහස්‌ නොවන අතරම එය ස්‌වභාවිකව හෝ සහජයෙන්ම උපයාගත හැකි තත්ත්වයෙන්ද මිදී ඇත. දැනුම පුද්ගලිකව හෝ කණ්‌ඩායම් වශයෙන් සොයාගන්නා දෙයකි. දැනුම එක්‌ එක්‌ පුද්ගලයන් හෝ නොයෙක්‌ විධ පුද්ගල කණ්‌ඩායම්වල සාමුහිකත්වයේ ප්‍රතිඵලයකි. නැතහොත් නිර්මාණයකි. දැනුම උපදිනුයේ ඒ සඳහා ක්‍රමානුකූලව සූදානම් කළ මනසක්‌ තුළය. පෘථිවි මානුෂීය වාර්ගිකයන්ගේ දැනුම බිහි වනුයේ ඉහළ මට්‌ටමේ සහ අති උසස්‌ මට්‌ටමේ පර්යේෂණ හා පිරිවැය අධික ගවේෂණයන් මගිනි. එසේම දැනුම ග්‍රහණය (ඥනය) කරගැනීමට හෝ අවබෝධ කරගැනීමට හෝ භාවිත කිරීමට හැකිවන්නේ බොහෝ දැ පිළිබඳ අවබෝධය හා දැනුම ඇති තොරතුරු දන්නා පුද්ගලයන්ට පමණි. අද්‍යතන සහශ්‍රකයේදී පෘථිවි මානුෂීය වාර්ගිකයන්ගේ අනාගතය සම්පූර්ණයෙන්ම රදා පවතිනුයේ මානුෂීය වාර්ගිකයන් විසින් උත්පාදනය කරගන්නා වූ දැනුම මතය. එය අවසානයේදී අධ්‍යාපන කුසලතා, පෞද්ගලික කුසලතා, ස්‌වභාවික සම්පත්, තාක්‌ෂණික ප්‍රතිපත්ති, ජාත්‍යන්තර එකඟතා, රටට ලෝක මට්‌ටමේදී නායකත්වය දීමට ඇති හැකියාව හා පවතින සම්පත් වඩාත් ගුණාත්මකව පවත්වාගෙන ප්‍රයෝජනයට ගැනීම මත ර¹ පවතී. ඉහත විස්‌තර කළ සියලු විෂයන්ට හා ක්‌ෂේත්‍රයන්ට අදාළ කරුණු ඔස්‌සේ ලබා ගන්නා දැනුම, බෙදාහදාගන්නා දැනුම, සොයාගන්නා දැනුම, පරීක්‌ෂාකරන දැනුම, භාවිතකරන දැනුම මතම ර¹ පවතී. අවසානයේදී ඒ ඒ පුද්ගලයාගේ දැනුමට අනුව මේ සියල්ල ඵලදායීව තමන් ජීවත් වන සමාජයේ යහපත, වෙනුවෙන් අභ්‍යාස කළ හැකි වනු ඇත. සත්‍ය වශයෙන්ම දැනුම යනු දැනුම භාවිතය පිළිබඳ ඇති කුසලතාවයි. දැනුම උත්පාදනය කරන කේන්ද්‍රස්‌ථානය විශ්වවිද්‍යාල වන අතර විශ්වවිද්‍යාලවල ප්‍රධාන කාරණය වනුයේ දැනුම උත්පාදනය හා බෙදා හැරීමය. දැනුම ගවේෂණයට ලක්‌කිරීම, දැනුම පරිශීලනය කිරීම, දැනුම අභ්‍යාස කිරීම ආදී ක්‍රියා සම්බන්ධයෙන් සමස්‌ත විශ්වවිද්‍යාලයීය ජාලයට ඇත්තේ මහත් වූ වගකීමකි. ගවේෂණයේ ප්‍රධානතම ආයතනය වන්නාසේම මූලික පර්යේෂණ හා නව තාක්‌ෂණය වැනි ක්‌ෂේත්‍ර හේතුවෙන් විශ්වවිද්‍යාල ජාතික හා ගෝලීය ආර්ථික, සමාජීය, සංවර්ධනයේ අතිශය වැදගත්ම යාන්ත්‍රණයයි. එසේම ඕනෑම රටක සංස්‌කෘතික උරුමයන් මෙන්ම සාම්ප්‍රදායිකත්වය හා මුසුවුණු අලුත් අදහස්‌ද ආකල්පද සමාජගත කරනුයේ විශ්වවිද්‍යාල විද්‍යාර්ථීන්ය. උක්‌ත සියලු ක්‌ෂේත්‍රයන්ට පිවිසෙන තරුණ තරුණියන්ට පූර්වාදර්ශ වනුයේද, උපදෙස්‌ සපයනුයේද ඔවුන්මය. තව දුරටත් ඔවුන් දැනුම හා දක්‌ෂතාවය පිළිබඳ බලය ලත් ක්‍රියාකාරීන්ය. අවසානයේදී මේ සියල්ල සමාජීය පරිවර්තනයක්‌ කෙරෙහි සෘජුවම බලපානු ලබයි. දැනුම් ආර්ථිකය (KNOWLEDGE ECONOMY)) පිළිබඳ මුලින්ම තම ග්‍රන්ථකරණයේදී අදහස්‌ දක්‌වා ඇත්තේ ඇමරිකානු ජාතික පිටර් ඩ්රූකර්ය දැනුම් ආර්ථිකය පිළිබඳ ගෝලීය විශ්ලේෂකයන්ට අනුව එය දැනුම නිර්මාණය ව්‍යාප්ත කිරීම, හාවිතය හා වැඩිදියුණු කිරීම මගින් රටේ සංවර්ධනය ක්‍රියාවලිය වඩාත් ඉහළට නැංවීමයි. දැනුම මගින් නව වෙළෙඳපොළවල් විවෘත කර ගත හැකි අතරම එම වෙළෙඳපොළ ජාලය සඳහා අවශ්‍ය භාණ්‌ඩ හා සේවා නිපදවීම සඳහාද දැනුම භාවිත කළ හැකිය. සාර්ථක දැනුම ආර්ථිකයක්‌ විද්‍යාව හා තාක්‌ෂණය සමඟ ඉතා සමීපව කටයුතු කරන අතර එම නිසාම ආර්ථික සංවර්ධනයේ තරගකාරීත්වයට නවොත්පාදක නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලීන් හා සේවා අංශ හඳුන්වාදීමෙන් වඩාත් පහසුවෙන් ජයග්‍රහණ ලබා ගත හැකිය. ඕනෑම රටක්‌ ඒ සඳහා කළ යුතු ඉතාම වැදගත් රාජකාරිය වනුයේ ඒ සඳහා අවශ්‍ය වන යටිතල පහසුකම් සඳහා ආයෝජනය කිරීමය. එබැවින් දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ සඳහා කෙරෙන ආයෝජනයන් යනු රටකට යොමු විය හැකි වැදගත් වෙනස්‌කම් වෙත පාදක වන ක්‍රමෝපායන්ට ආයෝජනය කිරීමක්‌ ලෙස සැලකේ. ඒ අනුව මෙම ක්‌ෂේත්‍රයේ මුල් කාලයේදී අදහස්‌ කළ පරිදි දැනුම් ආර්ථිකය සංනිවේදන ක්‌ෂේත්‍ර සඳහා පමණක්‌ම යන මතය අද්‍යතනව බැහැරව ඇත. දැනුම් ආර්ථිකය නිර්මාණය වී ඇත්තේ කරුණු 04 ක්‌ මුල්කරගෙනය. 1. AN ECONOMIC AND INSTITUTIONAL REGIME නවොත්පාදක ක්‍රියාවලියක්‌ සහිත ව්‍යාපාරික පරිසරයක්‌ මෙන්ම දැනුම සංවර්ධනය වූ මානව සම්පත් සහිත යටිතල ව්‍යqහයන්. 2. AN EDUCATED AND SKILLED POPULATION දැනුම සංවර්ධන කරගත් හා කාර්යක්‌ෂම පලදායිතාව කටයුතු කළ හැකි මානව සම්පත්. 3. AN EFFICIENT INNOVATION SYSTEM දැනුම මගින් නිර්මාණය වූ පලදායි සංවර්ධන ඉසව් ක්‍රියාත්මක කළ හැකි උගත් කුසලතා පූර්ණ මානව සම්පත. 4. INFORMATION AND COMMUNICATION කඩිනමින් ව්‍යාප්ත වන ගෝලීය දැනුම ඒ ඒ රටවල සංවර්ධන ඉසව් සඳහා මෙන්ම තාක්‌ෂණික, කාර්මික, සමාජ දියුණුවට මෙන්ම නව දැනුම් ජාලයට මුසු කළ හැකි යටිතල පහසුකම්. පසුගිය දශක ත්‍රිත්වයක කාලය සිසාරාම සංවර්ධිත රටවල ආර්ථික වර්ධනයේ කැපී පෙනෙන ලක්‌ෂණය වූයේ විශ්වවිද්‍යාල උපාධිධාරීන් හා විශ්වවිද්‍යාල පර්යේෂකයන් සම්බන්ධයෙන් වැඩි වන ඉල්ලුමයි. එම තත්ත්වයෙන් පැහැදිලි වනුයේ ඉහළ ආර්ථික වර්ධනයක්‌ ඇති රටවල් දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ වෙත යොමු වන වේගවත් බවය. විධිමත් අධ්‍යාපනය, යාවජීව ඉගෙනුම හා මූලික පර්යේෂණ යන කාරණා එම නව ආර්ථිකයන්හි ප්‍රගතියේ කේන්ද්‍රීය කාරණාවයි. ශ්‍රමය, භූමිය, ප්‍රාග්ධනය යන සාම්ප්‍රදායික පදනම මත ගොඩනැඟුණු නිෂ්පාදන ජාලයන්, අද්‍යතනව දැනුම් ආර්ථිකයේ නව මාවතට හැරවීම සඳහා ඊට අවශ්‍ය විද්‍යාර්ථීන්ගේ අවශ්‍යතාව ගෝලය සිසාරා ඇති සියලුම රාජ්‍යයන්ට හොඳින්ම වැටහී ඇත. ගෝලීය ආර්ථිකයේ ප්‍රධාන රටවල දැනුම හා සම්පත් අතර පැවැති සමබරතාව වෙනස්‌ වන තත්ත්වයක්‌ හොඳින්ම දක්‌නට ඇත. අද්‍යතනව දැනුම ජීවන තත්ත්වයන් තීරණය කරන්නාවූ වඩාත්ම තීව්‍ර සාධකය වී ඇත. තාක්‌ෂණය අතින් ඉහළ තලයකට පැමිණි බොහෝ රටවල ආර්ථික ශක්‌තියේ ප්‍රධාන න්‍යෂ්ටිය වී ඇත්තේ දැනුමය. ගෝලයේ ඕනෑම රටක්‌ දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ වෙත කෙතරම් දුරට නැඹුරු වී ඇත්දැයි පිරික්‌සීම සඳහා නොයෙකුත් දර්ශක අද්‍යතනව ගෝලය සිසාරා ආර්ථික විශේෂඥයන් විසින් භාවිත කරනු ලබයි. එහි ප්‍රධානතම දර්ශකය වනුයේ දැනුම් ආර්ථික දර්ශකය (KNOWLEDGE ECONOMY INDEX) ය. තව දුරටත් දැනුම් ආර්ථික දර්ශකය (KEI) ආර්ථික දර්ශකය (EI) දැනුම් දර්ශකය (KI) හා දැනුම් ඇගයීම සඳහා ක්‍රම උපායන් (K.M.S) යන දර්ශක භාවිතකරනු ලබයි. ශ්‍රී ලංකාව 1995 සිට අද්‍යතනය දක්‌වා දැනුම් ආර්ථික සංවර්ධන ක්‌ෂේත්‍රයෙන් ලබා ඇති දියුණුව මලයාසියාව, ද.කොරියාව, සිංගප්පූරුව, තායිවානය, චීනය සහ කෙන්යාව යන රටවලට සාපේක්‌ෂව ඉතා දුර්වලය. මේ තත්ත්වයෙන් ශ්‍රී ලංකාව එළියට ගැනීමට සත්‍ය වශයෙන් අවංකවම කටයුතු කරන්නේ නම් කළ යුත්තේ දැනුම් යෙදවුම් (KNOWLEDGE INPUT) සඳහා නොපැකිලිව ඊට අවශ්‍ය ආයෝජනයන් කඩිනමින් සිදුකිරීමය. වත්මන් පරපුර විසින් අනාගත පරපුර වෙනුවෙන් කළ යුතු ඉතාම වැදගත් රාජකාරිය එයම වන්නේය. මක්‌නිසාද යත් 2006 දැනුම ආර්ථික දර්ශකයේද ශ්‍රී ලංකාව ඉතා පහළ මට්‌ටමක්‌ නියෝජනය කරන අතර 2008-2009 වසරවල දර්ශකවලද ශ්‍රී ලංකාව නියෝජනය කරනුයේ 88 වැනි ස්‌ථානය වන හෙයිනි. දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ වෙත ශ්‍රී ලංකාව යොමු කිරීමට නම් ඊට අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් සඳහා කඩිනමින් ආයෝජනය කළ යුතුය. ශ්‍රී ලංකාවේ තෘතීය අධ්‍යාපනික ක්‍රියාවලිය විවාදාත්මක තත්ත්වයට පත් වී ඇතත් ප්‍රාථමික හා ද්විතීයික මට්‌ටමේ අගයන් ගෝලීය සාමාන්‍ය අගයටත් වඩා ඉහළය. එම නිසා විශ්වවිද්‍යාලයීය දැනුම ආර්ථික බුද්ධිය ලබා ගැනීම සඳහා සුදුසු ආකාරයට සංවර්ධනය කළ යුතු අතරම වෘත්තීය පුහුණු පාඨමාලාවල විෂය අන්තර්ගතයද ගෝලීය හා තාක්‌ෂණික, කාර්මික, බලශක්‌ති ක්‍රම වෙළෙඳපොළට අවශ්‍ය ආකාරයට ප්‍රතිව්‍යqහගත කළ යුතුය. පෘථිවි චිපිට ගෝලීය දැනුම ආර්ථිකයේ කොටස්‌ කරුවන් වීමට නම් ගෝලය පිළිබඳ දැනුම ඇති පුද්ගලයන් එම විෂයන් භාර අමාත්‍යධුර දැරීමද අත්‍යවශ්‍ය කාරණයකි. එසේ නැතහොත් විශ්වවිද්‍යාලවලින් නිර්මාණය වන විද්‍යාර්ථීන් තවදුරටත් අතරමං වන අතරම ඔවුනට ගෝලීය රැකියා වෙළෙඳ පොළේ හෝ දේශීය රැකියා වෙළෙඳපොළේ හෝ රැකියාවක්‌ ලබාගැනීම ජීවිත පරදුවට තබන උත්සාහයක්‌ වනු ඇත. එසේම වාර්ෂිකව උසස්‌ පෙළ සමත් වී හා අසමත් වන තරුණ තරුණියන් සඳහා වෘත්තීය පුහුණුව ලබාදීමේදී තවදුරටත් පෙදරේරු හා විදුලි කාර්මික ආදී ක්‌ෂේත්‍රවලට පමණක්‌ යොමු නොවී එම ආයතනවල විෂය පාඨමාලා ආකෘතිය ප්‍රතිසංස්‌කරණය කළ යුතුය. ඒ සඳහා පූනර්ජනනීය බලශක්‌ති ප්‍රභවවලට අදාළ විෂය ක්‌ෂේත්‍රයන්ට මෙන්ම මීට ඉහත විස්‌තර කර ඇති විෂය ක්‌ෂේත්‍රයන්ට අදාළව එම කටයුතු ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. එසේ නොකරන තාක්‌ කල් රටක පරම සම්පත වන (ULTIMATE RESOURCE) මිනිසා තවදුරටත් අතරමං වනු ඇත්තේ කල් ඉකුත් වූ තාක්‌ෂණික පාඨමාලා හා වෘත්තීය පුහුණු සහතික මෙන්ම උසස්‌ අධ්‍යාපනික සුදුසුකම් දෝතින් දරාගෙනය. ඉගෙනීම අප්‍රිය කිරීම ජීවත්වීම අප්‍රිය කිරීමකි. අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල් කර ගන්නා බොහෝ සිසුසිසුවියන් චෝදනා නඟනුයේ ඔවුන් ඉගෙන ගත් පාසල්වලට හා ගුරු ප්‍රජාවටය. නමුත් සත්‍ය වශයෙන්ම ඊට වගකිවයුත්තේ අනාගතය පිළිබඳ ගෝලීය දැක්‌මක්‌ නැති හා වර්තමානය පිළිබඳ කියවීමක්‌ නැති බාල දේශපාලඥනයන්ය. දේශප්‍රිය නානායක්‌කාර

දැනුම් ආර්ථිකය තුළින් තරුණ පරපුරේ අභියෝග ජයගැනීම! පෘථිවි මානුෂිය වාර්ගිකයන් අද්‍යතන සහශ්‍රකයට ප්‍රවිෂ්ඨ වූයේ සිය ජාතීන්ගේ ජීවන ක්‍රමයන්හි ප්‍රගතිය පිළිබඳ නම්‍ය විභවතාවන් සමූහයක්‌ පිළිබඳ අපේක්‌ෂා සහගතවය. සැබවින්ම අතිශය සංකීර්ණ අද්‍යතන සහශ්‍රකය අපේ/ඔබේ දූදරුවන්ගේ ජීවිත සුවදායී ලෙස ගත කිරීමට යොදාගන්නා සහශ්‍රකයයි. එම නිසා මේ සහශ්‍රකයේ ක්‍රියාකාරීත්වය වඩාත් නිවැරැදි මඟට ගෙන ක්‍රියාත්මක කරවීම සඳහා කැපවීම වත්මන් පරපුර මුහුණ දී සිටින ඉතාමත් භාරදූර, අතිශය සංකීර්ණ, යුතුකම හා වගකීමද වන්නේය. ජාතියේ අනාගත පරපුර වන දූ දරුවන්ටද, මුණුබුරු මිනිපිරියන්ටද කාලීනව මුත් ඉතා සංවේදීව හා තීරණාත්මකම බලපාන කරුණු ජාලයකි. එසේම ජෛව වෛද්‍ය විද්‍යාව, පරමාණු වෛද්‍ය විද්‍යාව, පුනර්ජනනීය බලශක්‌ති ප්‍රභව වන හයිඩ්‍රජන් තාක්‌ෂණය, න්‍යෂ්ටික තාක්‌ෂණය, සාගරබල ශක්‌ති ප්‍රභව, සූර්ය බලශක්‌තිය, සුළං බල තාක්‌ෂණය, භූතා පෝෂණය, දෙමුහුන් ඉන්ධන, සූර්යතාපක චිමිනි, ජීව ඉන්ධන, බලශක්‌ති කාර්යක්‌ෂමතා තාක්‌ෂණය, නව්‍ය ක්‍රම භාවිත කරන කර්මාන්ත තාක්‌ෂණය, ජෛව විවිධත්වය, සංනිවේදනය නව්‍ය ද්‍රව්‍යය හා ස්‌වයංකරණය යන ක්‌ෂේත්‍රයන්හි අතිශය දැවැන්ත සංවර්ධනයක්‌ ඇති වෙමින් ඇත. එසේම ඊට සාපේක්‌ෂව ආදායම් බෙදීයැමේ අසමාන්‍යතාව, දුප්පත්කම, කුසගින්න නොයෙක්‌ විධ සම්පත් හායන හා ක්‌ෂය වීම, පොදු ජනයාගේ සෞඛ්‍යය තත්ත්වය පිරිහීම, ආහාර වට්‌ටෝරුවල ගුණාත්මකභාවය පිරිහීම, මෙන්ම අධ්‍යාපනික යටිතල පහසුකම්වල ඇති වී තිබෙන තිව්‍ර ඉල්ලුම, මෙන්ම නොයෙක්‌ විධ ස්‌වභාවික සම්පත් වෙත සෘජු හා වක්‍රව එල්ලවන පීඩනය, මෙන්ම විශේෂයෙන් ඕනෑම රටක වැදගත්ම සාධකය වන භූමි සම්පත පරිහරණයේදී සිදුවී ඇති දිගු කාලීSන වැරැදි, අයථා ක්‍රමවේදයන් මෙන්ම පාරිසරික තුල්‍යතාව පිළිබඳ ඇති වී තිබෙන අභියෝග ඉතාමත් තිව්‍ර සංකීර්ණ අවදානමකට පැමිණ තිබෙන බව ඉතා පැහැදිලිය. එම නිසාම තාක්‌ෂණික, පරිසරික, අධ්‍යාපනික, සෞඛ්‍ය හා විද්‍යාත්මක චින්තනය, ආකල්ප සංවර්ධනය මුල් ළමාවිය සංවර්ධනය, ගෝලීයකරණය, දේශීයත්වය, මෙන්ම තරුණ තරුණියන් සවිබල ගැන්වීම ආදී පොදු පෘථිවි මානුෂීය වාර්ගිකයන්ගේ සුබසාධනය හා සමස්‌ත සංවර්ධනය දියුණු කරලීමට ඇති ගුණාත්මක ප්‍රවේශය ඇත්තේ දැනුම මත බව ඉතා පැහැදිලිය. අද්‍යතනව දැනුම නිදහස්‌ නොවන අතරම එය ස්‌වභාවිකව හෝ සහජයෙන්ම උපයාගත හැකි තත්ත්වයෙන්ද මිදී ඇත. දැනුම පුද්ගලිකව හෝ කණ්‌ඩායම් වශයෙන් සොයාගන්නා දෙයකි. දැනුම එක්‌ එක්‌ පුද්ගලයන් හෝ නොයෙක්‌ විධ පුද්ගල කණ්‌ඩායම්වල සාමුහිකත්වයේ ප්‍රතිඵලයකි. නැතහොත් නිර්මාණයකි. දැනුම උපදිනුයේ ඒ සඳහා ක්‍රමානුකූලව සූදානම් කළ මනසක්‌ තුළය. පෘථිවි මානුෂීය වාර්ගිකයන්ගේ දැනුම බිහි වනුයේ ඉහළ මට්‌ටමේ සහ අති උසස්‌ මට්‌ටමේ පර්යේෂණ හා පිරිවැය අධික ගවේෂණයන් මගිනි. එසේම දැනුම ග්‍රහණය (ඥනය) කරගැනීමට හෝ අවබෝධ කරගැනීමට හෝ භාවිත කිරීමට හැකිවන්නේ බොහෝ දැ පිළිබඳ අවබෝධය හා දැනුම ඇති තොරතුරු දන්නා පුද්ගලයන්ට පමණි. අද්‍යතන සහශ්‍රකයේදී පෘථිවි මානුෂීය වාර්ගිකයන්ගේ අනාගතය සම්පූර්ණයෙන්ම රදා පවතිනුයේ මානුෂීය වාර්ගිකයන් විසින් උත්පාදනය කරගන්නා වූ දැනුම මතය. එය අවසානයේදී අධ්‍යාපන කුසලතා, පෞද්ගලික කුසලතා, ස්‌වභාවික සම්පත්, තාක්‌ෂණික ප්‍රතිපත්ති, ජාත්‍යන්තර එකඟතා, රටට ලෝක මට්‌ටමේදී නායකත්වය දීමට ඇති හැකියාව හා පවතින සම්පත් වඩාත් ගුණාත්මකව පවත්වාගෙන ප්‍රයෝජනයට ගැනීම මත ර¹ පවතී. ඉහත විස්‌තර කළ සියලු විෂයන්ට හා ක්‌ෂේත්‍රයන්ට අදාළ කරුණු ඔස්‌සේ ලබා ගන්නා දැනුම, බෙදාහදාගන්නා දැනුම, සොයාගන්නා දැනුම, පරීක්‌ෂාකරන දැනුම, භාවිතකරන දැනුම මතම ර¹ පවතී. අවසානයේදී ඒ ඒ පුද්ගලයාගේ දැනුමට අනුව මේ සියල්ල ඵලදායීව තමන් ජීවත් වන සමාජයේ යහපත, වෙනුවෙන් අභ්‍යාස කළ හැකි වනු ඇත. සත්‍ය වශයෙන්ම දැනුම යනු දැනුම භාවිතය පිළිබඳ ඇති කුසලතාවයි. දැනුම උත්පාදනය කරන කේන්ද්‍රස්‌ථානය විශ්වවිද්‍යාල වන අතර විශ්වවිද්‍යාලවල ප්‍රධාන කාරණය වනුයේ දැනුම උත්පාදනය හා බෙදා හැරීමය. දැනුම ගවේෂණයට ලක්‌කිරීම, දැනුම පරිශීලනය කිරීම, දැනුම අභ්‍යාස කිරීම ආදී ක්‍රියා සම්බන්ධයෙන් සමස්‌ත විශ්වවිද්‍යාලයීය ජාලයට ඇත්තේ මහත් වූ වගකීමකි. ගවේෂණයේ ප්‍රධානතම ආයතනය වන්නාසේම මූලික පර්යේෂණ හා නව තාක්‌ෂණය වැනි ක්‌ෂේත්‍ර හේතුවෙන් විශ්වවිද්‍යාල ජාතික හා ගෝලීය ආර්ථික, සමාජීය, සංවර්ධනයේ අතිශය වැදගත්ම යාන්ත්‍රණයයි. එසේම ඕනෑම රටක සංස්‌කෘතික උරුමයන් මෙන්ම සාම්ප්‍රදායිකත්වය හා මුසුවුණු අලුත් අදහස්‌ද ආකල්පද සමාජගත කරනුයේ විශ්වවිද්‍යාල විද්‍යාර්ථීන්ය. උක්‌ත සියලු ක්‌ෂේත්‍රයන්ට පිවිසෙන තරුණ තරුණියන්ට පූර්වාදර්ශ වනුයේද, උපදෙස්‌ සපයනුයේද ඔවුන්මය. තව දුරටත් ඔවුන් දැනුම හා දක්‌ෂතාවය පිළිබඳ බලය ලත් ක්‍රියාකාරීන්ය. අවසානයේදී මේ සියල්ල සමාජීය පරිවර්තනයක්‌ කෙරෙහි සෘජුවම බලපානු ලබයි. දැනුම් ආර්ථිකය (KNOWLEDGE ECONOMY)) පිළිබඳ මුලින්ම තම ග්‍රන්ථකරණයේදී අදහස්‌ දක්‌වා ඇත්තේ ඇමරිකානු ජාතික පිටර් ඩ්රූකර්ය දැනුම් ආර්ථිකය පිළිබඳ ගෝලීය විශ්ලේෂකයන්ට අනුව එය දැනුම නිර්මාණය ව්‍යාප්ත කිරීම, හාවිතය හා වැඩිදියුණු කිරීම මගින් රටේ සංවර්ධනය ක්‍රියාවලිය වඩාත් ඉහළට නැංවීමයි. දැනුම මගින් නව වෙළෙඳපොළවල් විවෘත කර ගත හැකි අතරම එම වෙළෙඳපොළ ජාලය සඳහා අවශ්‍ය භාණ්‌ඩ හා සේවා නිපදවීම සඳහාද දැනුම භාවිත කළ හැකිය. සාර්ථක දැනුම ආර්ථිකයක්‌ විද්‍යාව හා තාක්‌ෂණය සමඟ ඉතා සමීපව කටයුතු කරන අතර එම නිසාම ආර්ථික සංවර්ධනයේ තරගකාරීත්වයට නවොත්පාදක නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලීන් හා සේවා අංශ හඳුන්වාදීමෙන් වඩාත් පහසුවෙන් ජයග්‍රහණ ලබා ගත හැකිය. ඕනෑම රටක්‌ ඒ සඳහා කළ යුතු ඉතාම වැදගත් රාජකාරිය වනුයේ ඒ සඳහා අවශ්‍ය වන යටිතල පහසුකම් සඳහා ආයෝජනය කිරීමය. එබැවින් දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ සඳහා කෙරෙන ආයෝජනයන් යනු රටකට යොමු විය හැකි වැදගත් වෙනස්‌කම් වෙත පාදක වන ක්‍රමෝපායන්ට ආයෝජනය කිරීමක්‌ ලෙස සැලකේ. ඒ අනුව මෙම ක්‌ෂේත්‍රයේ මුල් කාලයේදී අදහස්‌ කළ පරිදි දැනුම් ආර්ථිකය සංනිවේදන ක්‌ෂේත්‍ර සඳහා පමණක්‌ම යන මතය අද්‍යතනව බැහැරව ඇත. දැනුම් ආර්ථිකය නිර්මාණය වී ඇත්තේ කරුණු 04 ක්‌ මුල්කරගෙනය. 1. AN ECONOMIC AND INSTITUTIONAL REGIME නවොත්පාදක ක්‍රියාවලියක්‌ සහිත ව්‍යාපාරික පරිසරයක්‌ මෙන්ම දැනුම සංවර්ධනය වූ මානව සම්පත් සහිත යටිතල ව්‍යqහයන්. 2. AN EDUCATED AND SKILLED POPULATION දැනුම සංවර්ධන කරගත් හා කාර්යක්‌ෂම පලදායිතාව කටයුතු කළ හැකි මානව සම්පත්. 3. AN EFFICIENT INNOVATION SYSTEM දැනුම මගින් නිර්මාණය වූ පලදායි සංවර්ධන ඉසව් ක්‍රියාත්මක කළ හැකි උගත් කුසලතා පූර්ණ මානව සම්පත. 4. INFORMATION AND COMMUNICATION කඩිනමින් ව්‍යාප්ත වන ගෝලීය දැනුම ඒ ඒ රටවල සංවර්ධන ඉසව් සඳහා මෙන්ම තාක්‌ෂණික, කාර්මික, සමාජ දියුණුවට මෙන්ම නව දැනුම් ජාලයට මුසු කළ හැකි යටිතල පහසුකම්. පසුගිය දශක ත්‍රිත්වයක කාලය සිසාරාම සංවර්ධිත රටවල ආර්ථික වර්ධනයේ කැපී පෙනෙන ලක්‌ෂණය වූයේ විශ්වවිද්‍යාල උපාධිධාරීන් හා විශ්වවිද්‍යාල පර්යේෂකයන් සම්බන්ධයෙන් වැඩි වන ඉල්ලුමයි. එම තත්ත්වයෙන් පැහැදිලි වනුයේ ඉහළ ආර්ථික වර්ධනයක්‌ ඇති රටවල් දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ වෙත යොමු වන වේගවත් බවය. විධිමත් අධ්‍යාපනය, යාවජීව ඉගෙනුම හා මූලික පර්යේෂණ යන කාරණා එම නව ආර්ථිකයන්හි ප්‍රගතියේ කේන්ද්‍රීය කාරණාවයි. ශ්‍රමය, භූමිය, ප්‍රාග්ධනය යන සාම්ප්‍රදායික පදනම මත ගොඩනැඟුණු නිෂ්පාදන ජාලයන්, අද්‍යතනව දැනුම් ආර්ථිකයේ නව මාවතට හැරවීම සඳහා ඊට අවශ්‍ය විද්‍යාර්ථීන්ගේ අවශ්‍යතාව ගෝලය සිසාරා ඇති සියලුම රාජ්‍යයන්ට හොඳින්ම වැටහී ඇත. ගෝලීය ආර්ථිකයේ ප්‍රධාන රටවල දැනුම හා සම්පත් අතර පැවැති සමබරතාව වෙනස්‌ වන තත්ත්වයක්‌ හොඳින්ම දක්‌නට ඇත. අද්‍යතනව දැනුම ජීවන තත්ත්වයන් තීරණය කරන්නාවූ වඩාත්ම තීව්‍ර සාධකය වී ඇත. තාක්‌ෂණය අතින් ඉහළ තලයකට පැමිණි බොහෝ රටවල ආර්ථික ශක්‌තියේ ප්‍රධාන න්‍යෂ්ටිය වී ඇත්තේ දැනුමය. ගෝලයේ ඕනෑම රටක්‌ දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ වෙත කෙතරම් දුරට නැඹුරු වී ඇත්දැයි පිරික්‌සීම සඳහා නොයෙකුත් දර්ශක අද්‍යතනව ගෝලය සිසාරා ආර්ථික විශේෂඥයන් විසින් භාවිත කරනු ලබයි. එහි ප්‍රධානතම දර්ශකය වනුයේ දැනුම් ආර්ථික දර්ශකය (KNOWLEDGE ECONOMY INDEX) ය. තව දුරටත් දැනුම් ආර්ථික දර්ශකය (KEI) ආර්ථික දර්ශකය (EI) දැනුම් දර්ශකය (KI) හා දැනුම් ඇගයීම සඳහා ක්‍රම උපායන් (K.M.S) යන දර්ශක භාවිතකරනු ලබයි. ශ්‍රී ලංකාව 1995 සිට අද්‍යතනය දක්‌වා දැනුම් ආර්ථික සංවර්ධන ක්‌ෂේත්‍රයෙන් ලබා ඇති දියුණුව මලයාසියාව, ද.කොරියාව, සිංගප්පූරුව, තායිවානය, චීනය සහ කෙන්යාව යන රටවලට සාපේක්‌ෂව ඉතා දුර්වලය. මේ තත්ත්වයෙන් ශ්‍රී ලංකාව එළියට ගැනීමට සත්‍ය වශයෙන් අවංකවම කටයුතු කරන්නේ නම් කළ යුත්තේ දැනුම් යෙදවුම් (KNOWLEDGE INPUT) සඳහා නොපැකිලිව ඊට අවශ්‍ය ආයෝජනයන් කඩිනමින් සිදුකිරීමය. වත්මන් පරපුර විසින් අනාගත පරපුර වෙනුවෙන් කළ යුතු ඉතාම වැදගත් රාජකාරිය එයම වන්නේය. මක්‌නිසාද යත් 2006 දැනුම ආර්ථික දර්ශකයේද ශ්‍රී ලංකාව ඉතා පහළ මට්‌ටමක්‌ නියෝජනය කරන අතර 2008-2009 වසරවල දර්ශකවලද ශ්‍රී ලංකාව නියෝජනය කරනුයේ 88 වැනි ස්‌ථානය වන හෙයිනි. දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ වෙත ශ්‍රී ලංකාව යොමු කිරීමට නම් ඊට අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් සඳහා කඩිනමින් ආයෝජනය කළ යුතුය. ශ්‍රී ලංකාවේ තෘතීය අධ්‍යාපනික ක්‍රියාවලිය විවාදාත්මක තත්ත්වයට පත් වී ඇතත් ප්‍රාථමික හා ද්විතීයික මට්‌ටමේ අගයන් ගෝලීය සාමාන්‍ය අගයටත් වඩා ඉහළය. එම නිසා විශ්වවිද්‍යාලයීය දැනුම ආර්ථික බුද්ධිය ලබා ගැනීම සඳහා සුදුසු ආකාරයට සංවර්ධනය කළ යුතු අතරම වෘත්තීය පුහුණු පාඨමාලාවල විෂය අන්තර්ගතයද ගෝලීය හා තාක්‌ෂණික, කාර්මික, බලශක්‌ති ක්‍රම වෙළෙඳපොළට අවශ්‍ය ආකාරයට ප්‍රතිව්‍යqහගත කළ යුතුය. පෘථිවි චිපිට ගෝලීය දැනුම ආර්ථිකයේ කොටස්‌ කරුවන් වීමට නම් ගෝලය පිළිබඳ දැනුම ඇති පුද්ගලයන් එම විෂයන් භාර අමාත්‍යධුර දැරීමද අත්‍යවශ්‍ය කාරණයකි. එසේ නැතහොත් විශ්වවිද්‍යාලවලින් නිර්මාණය වන විද්‍යාර්ථීන් තවදුරටත් අතරමං වන අතරම ඔවුනට ගෝලීය රැකියා වෙළෙඳ පොළේ හෝ දේශීය රැකියා වෙළෙඳපොළේ හෝ රැකියාවක්‌ ලබාගැනීම ජීවිත පරදුවට තබන උත්සාහයක්‌ වනු ඇත. එසේම වාර්ෂිකව උසස්‌ පෙළ සමත් වී හා අසමත් වන තරුණ තරුණියන් සඳහා වෘත්තීය පුහුණුව ලබාදීමේදී තවදුරටත් පෙදරේරු හා විදුලි කාර්මික ආදී ක්‌ෂේත්‍රවලට පමණක්‌ යොමු නොවී එම ආයතනවල විෂය පාඨමාලා ආකෘතිය ප්‍රතිසංස්‌කරණය කළ යුතුය. ඒ සඳහා පූනර්ජනනීය බලශක්‌ති ප්‍රභවවලට අදාළ විෂය ක්‌ෂේත්‍රයන්ට මෙන්ම මීට ඉහත විස්‌තර කර ඇති විෂය ක්‌ෂේත්‍රයන්ට අදාළව එම කටයුතු ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. එසේ නොකරන තාක්‌ කල් රටක පරම සම්පත වන (ULTIMATE RESOURCE) මිනිසා තවදුරටත් අතරමං වනු ඇත්තේ කල් ඉකුත් වූ තාක්‌ෂණික පාඨමාලා හා වෘත්තීය පුහුණු සහතික මෙන්ම උසස්‌ අධ්‍යාපනික සුදුසුකම් දෝතින් දරාගෙනය. ඉගෙනීම අප්‍රිය කිරීම ජීවත්වීම අප්‍රිය කිරීමකි. අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල් කර ගන්නා බොහෝ සිසුසිසුවියන් චෝදනා නඟනුයේ ඔවුන් ඉගෙන ගත් පාසල්වලට හා ගුරු ප්‍රජාවටය. නමුත් සත්‍ය වශයෙන්ම ඊට වගකිවයුත්තේ අනාගතය පිළිබඳ ගෝලීය දැක්‌මක්‌ නැති හා වර්තමානය පිළිබඳ කියවීමක්‌ නැති බාල දේශපාලඥනයන්ය. දේශප්‍රිය නානායක්‌කාර පෘථිවි මානුෂිය වාර්ගිකයන් අද්‍යතන සහශ්‍රකයට ප්‍රවිෂ්ඨ වූයේ සිය ජාතීන්ගේ ජීවන ක්‍රමයන්හි ප්‍රගතිය පිළිබඳ නම්‍ය විභවතාවන් සමූහයක්‌ පිළිබඳ අපේක්‌ෂා සහගතවය. සැබවින්ම අතිශය සංකීර්ණ අද්‍යතන සහශ්‍රකය අපේ/ඔබේ දූදරුවන්ගේ ජීවිත සුවදායී ලෙස ගත කිරීමට යොදාගන්නා සහශ්‍රකයයි. එම නිසා මේ සහශ්‍රකයේ ක්‍රියාකාරීත්වය වඩාත් නිවැරැදි මඟට ගෙන ක්‍රියාත්මක කරවීම සඳහා කැපවීම වත්මන් පරපුර මුහුණ දී සිටින ඉතාමත් භාරදූර, අතිශය සංකීර්ණ, යුතුකම හා වගකීමද වන්නේය. ජාතියේ අනාගත පරපුර වන දූ දරුවන්ටද, මුණුබුරු මිනිපිරියන්ටද කාලීනව මුත් ඉතා සංවේදීව හා තීරණාත්මකම බලපාන කරුණු ජාලයකි. එසේම ජෛව වෛද්‍ය විද්‍යාව, පරමාණු වෛද්‍ය විද්‍යාව, පුනර්ජනනීය බලශක්‌ති ප්‍රභව වන හයිඩ්‍රජන් තාක්‌ෂණය, න්‍යෂ්ටික තාක්‌ෂණය, සාගරබල ශක්‌ති ප්‍රභව, සූර්ය බලශක්‌තිය, සුළං බල තාක්‌ෂණය, භූතා පෝෂණය, දෙමුහුන් ඉන්ධන, සූර්යතාපක චිමිනි, ජීව ඉන්ධන, බලශක්‌ති කාර්යක්‌ෂමතා තාක්‌ෂණය, නව්‍ය ක්‍රම භාවිත කරන කර්මාන්ත තාක්‌ෂණය, ජෛව විවිධත්වය, සංනිවේදනය නව්‍ය ද්‍රව්‍යය හා ස්‌වයංකරණය යන ක්‌ෂේත්‍රයන්හි අතිශය දැවැන්ත සංවර්ධනයක්‌ ඇති වෙමින් ඇත. එසේම ඊට සාපේක්‌ෂව ආදායම් බෙදීයැමේ අසමාන්‍යතාව, දුප්පත්කම, කුසගින්න නොයෙක්‌ විධ සම්පත් හායන හා ක්‌ෂය වීම, පොදු ජනයාගේ සෞඛ්‍යය තත්ත්වය පිරිහීම, ආහාර වට්‌ටෝරුවල ගුණාත්මකභාවය පිරිහීම, මෙන්ම අධ්‍යාපනික යටිතල පහසුකම්වල ඇති වී තිබෙන තිව්‍ර ඉල්ලුම, මෙන්ම නොයෙක්‌ විධ ස්‌වභාවික සම්පත් වෙත සෘජු හා වක්‍රව එල්ලවන පීඩනය, මෙන්ම විශේෂයෙන් ඕනෑම රටක වැදගත්ම සාධකය වන භූමි සම්පත පරිහරණයේදී සිදුවී ඇති දිගු කාලීSන වැරැදි, අයථා ක්‍රමවේදයන් මෙන්ම පාරිසරික තුල්‍යතාව පිළිබඳ ඇති වී තිබෙන අභියෝග ඉතාමත් තිව්‍ර සංකීර්ණ අවදානමකට පැමිණ තිබෙන බව ඉතා පැහැදිලිය. එම නිසාම තාක්‌ෂණික, පරිසරික, අධ්‍යාපනික, සෞඛ්‍ය හා විද්‍යාත්මක චින්තනය, ආකල්ප සංවර්ධනය මුල් ළමාවිය සංවර්ධනය, ගෝලීයකරණය, දේශීයත්වය, මෙන්ම තරුණ තරුණියන් සවිබල ගැන්වීම ආදී පොදු පෘථිවි මානුෂීය වාර්ගිකයන්ගේ සුබසාධනය හා සමස්‌ත සංවර්ධනය දියුණු කරලීමට ඇති ගුණාත්මක ප්‍රවේශය ඇත්තේ දැනුම මත බව ඉතා පැහැදිලිය. අද්‍යතනව දැනුම නිදහස්‌ නොවන අතරම එය ස්‌වභාවිකව හෝ සහජයෙන්ම උපයාගත හැකි තත්ත්වයෙන්ද මිදී ඇත. දැනුම පුද්ගලිකව හෝ කණ්‌ඩායම් වශයෙන් සොයාගන්නා දෙයකි. දැනුම එක්‌ එක්‌ පුද්ගලයන් හෝ නොයෙක්‌ විධ පුද්ගල කණ්‌ඩායම්වල සාමුහිකත්වයේ ප්‍රතිඵලයකි. නැතහොත් නිර්මාණයකි. දැනුම උපදිනුයේ ඒ සඳහා ක්‍රමානුකූලව සූදානම් කළ මනසක්‌ තුළය. පෘථිවි මානුෂීය වාර්ගිකයන්ගේ දැනුම බිහි වනුයේ ඉහළ මට්‌ටමේ සහ අති උසස්‌ මට්‌ටමේ පර්යේෂණ හා පිරිවැය අධික ගවේෂණයන් මගිනි. එසේම දැනුම ග්‍රහණය (ඥනය) කරගැනීමට හෝ අවබෝධ කරගැනීමට හෝ භාවිත කිරීමට හැකිවන්නේ බොහෝ දැ පිළිබඳ අවබෝධය හා දැනුම ඇති තොරතුරු දන්නා පුද්ගලයන්ට පමණි. අද්‍යතන සහශ්‍රකයේදී පෘථිවි මානුෂීය වාර්ගිකයන්ගේ අනාගතය සම්පූර්ණයෙන්ම රදා පවතිනුයේ මානුෂීය වාර්ගිකයන් විසින් උත්පාදනය කරගන්නා වූ දැනුම මතය. එය අවසානයේදී අධ්‍යාපන කුසලතා, පෞද්ගලික කුසලතා, ස්‌වභාවික සම්පත්, තාක්‌ෂණික ප්‍රතිපත්ති, ජාත්‍යන්තර එකඟතා, රටට ලෝක මට්‌ටමේදී නායකත්වය දීමට ඇති හැකියාව හා පවතින සම්පත් වඩාත් ගුණාත්මකව පවත්වාගෙන ප්‍රයෝජනයට ගැනීම මත ර¹ පවතී. ඉහත විස්‌තර කළ සියලු විෂයන්ට හා ක්‌ෂේත්‍රයන්ට අදාළ කරුණු ඔස්‌සේ ලබා ගන්නා දැනුම, බෙදාහදාගන්නා දැනුම, සොයාගන්නා දැනුම, පරීක්‌ෂාකරන දැනුම, භාවිතකරන දැනුම මතම ර¹ පවතී. අවසානයේදී ඒ ඒ පුද්ගලයාගේ දැනුමට අනුව මේ සියල්ල ඵලදායීව තමන් ජීවත් වන සමාජයේ යහපත, වෙනුවෙන් අභ්‍යාස කළ හැකි වනු ඇත. සත්‍ය වශයෙන්ම දැනුම යනු දැනුම භාවිතය පිළිබඳ ඇති කුසලතාවයි. දැනුම උත්පාදනය කරන කේන්ද්‍රස්‌ථානය විශ්වවිද්‍යාල වන අතර විශ්වවිද්‍යාලවල ප්‍රධාන කාරණය වනුයේ දැනුම උත්පාදනය හා බෙදා හැරීමය. දැනුම ගවේෂණයට ලක්‌කිරීම, දැනුම පරිශීලනය කිරීම, දැනුම අභ්‍යාස කිරීම ආදී ක්‍රියා සම්බන්ධයෙන් සමස්‌ත විශ්වවිද්‍යාලයීය ජාලයට ඇත්තේ මහත් වූ වගකීමකි. ගවේෂණයේ ප්‍රධානතම ආයතනය වන්නාසේම මූලික පර්යේෂණ හා නව තාක්‌ෂණය වැනි ක්‌ෂේත්‍ර හේතුවෙන් විශ්වවිද්‍යාල ජාතික හා ගෝලීය ආර්ථික, සමාජීය, සංවර්ධනයේ අතිශය වැදගත්ම යාන්ත්‍රණයයි. එසේම ඕනෑම රටක සංස්‌කෘතික උරුමයන් මෙන්ම සාම්ප්‍රදායිකත්වය හා මුසුවුණු අලුත් අදහස්‌ද ආකල්පද සමාජගත කරනුයේ විශ්වවිද්‍යාල විද්‍යාර්ථීන්ය. උක්‌ත සියලු ක්‌ෂේත්‍රයන්ට පිවිසෙන තරුණ තරුණියන්ට පූර්වාදර්ශ වනුයේද, උපදෙස්‌ සපයනුයේද ඔවුන්මය. තව දුරටත් ඔවුන් දැනුම හා දක්‌ෂතාවය පිළිබඳ බලය ලත් ක්‍රියාකාරීන්ය. අවසානයේදී මේ සියල්ල සමාජීය පරිවර්තනයක්‌ කෙරෙහි සෘජුවම බලපානු ලබයි. දැනුම් ආර්ථිකය (KNOWLEDGE ECONOMY)) පිළිබඳ මුලින්ම තම ග්‍රන්ථකරණයේදී අදහස්‌ දක්‌වා ඇත්තේ ඇමරිකානු ජාතික පිටර් ඩ්රූකර්ය දැනුම් ආර්ථිකය පිළිබඳ ගෝලීය විශ්ලේෂකයන්ට අනුව එය දැනුම නිර්මාණය ව්‍යාප්ත කිරීම, හාවිතය හා වැඩිදියුණු කිරීම මගින් රටේ සංවර්ධනය ක්‍රියාවලිය වඩාත් ඉහළට නැංවීමයි. දැනුම මගින් නව වෙළෙඳපොළවල් විවෘත කර ගත හැකි අතරම එම වෙළෙඳපොළ ජාලය සඳහා අවශ්‍ය භාණ්‌ඩ හා සේවා නිපදවීම සඳහාද දැනුම භාවිත කළ හැකිය. සාර්ථක දැනුම ආර්ථිකයක්‌ විද්‍යාව හා තාක්‌ෂණය සමඟ ඉතා සමීපව කටයුතු කරන අතර එම නිසාම ආර්ථික සංවර්ධනයේ තරගකාරීත්වයට නවොත්පාදක නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලීන් හා සේවා අංශ හඳුන්වාදීමෙන් වඩාත් පහසුවෙන් ජයග්‍රහණ ලබා ගත හැකිය. ඕනෑම රටක්‌ ඒ සඳහා කළ යුතු ඉතාම වැදගත් රාජකාරිය වනුයේ ඒ සඳහා අවශ්‍ය වන යටිතල පහසුකම් සඳහා ආයෝජනය කිරීමය. එබැවින් දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ සඳහා කෙරෙන ආයෝජනයන් යනු රටකට යොමු විය හැකි වැදගත් වෙනස්‌කම් වෙත පාදක වන ක්‍රමෝපායන්ට ආයෝජනය කිරීමක්‌ ලෙස සැලකේ. ඒ අනුව මෙම ක්‌ෂේත්‍රයේ මුල් කාලයේදී අදහස්‌ කළ පරිදි දැනුම් ආර්ථිකය සංනිවේදන ක්‌ෂේත්‍ර සඳහා පමණක්‌ම යන මතය අද්‍යතනව බැහැරව ඇත. දැනුම් ආර්ථිකය නිර්මාණය වී ඇත්තේ කරුණු 04 ක්‌ මුල්කරගෙනය. 1. AN ECONOMIC AND INSTITUTIONAL REGIME නවොත්පාදක ක්‍රියාවලියක්‌ සහිත ව්‍යාපාරික පරිසරයක්‌ මෙන්ම දැනුම සංවර්ධනය වූ මානව සම්පත් සහිත යටිතල ව්‍යqහයන්. 2. AN EDUCATED AND SKILLED POPULATION දැනුම සංවර්ධන කරගත් හා කාර්යක්‌ෂම පලදායිතාව කටයුතු කළ හැකි මානව සම්පත්. 3. AN EFFICIENT INNOVATION SYSTEM දැනුම මගින් නිර්මාණය වූ පලදායි සංවර්ධන ඉසව් ක්‍රියාත්මක කළ හැකි උගත් කුසලතා පූර්ණ මානව සම්පත. 4. INFORMATION AND COMMUNICATION කඩිනමින් ව්‍යාප්ත වන ගෝලීය දැනුම ඒ ඒ රටවල සංවර්ධන ඉසව් සඳහා මෙන්ම තාක්‌ෂණික, කාර්මික, සමාජ දියුණුවට මෙන්ම නව දැනුම් ජාලයට මුසු කළ හැකි යටිතල පහසුකම්. පසුගිය දශක ත්‍රිත්වයක කාලය සිසාරාම සංවර්ධිත රටවල ආර්ථික වර්ධනයේ කැපී පෙනෙන ලක්‌ෂණය වූයේ විශ්වවිද්‍යාල උපාධිධාරීන් හා විශ්වවිද්‍යාල පර්යේෂකයන් සම්බන්ධයෙන් වැඩි වන ඉල්ලුමයි. එම තත්ත්වයෙන් පැහැදිලි වනුයේ ඉහළ ආර්ථික වර්ධනයක්‌ ඇති රටවල් දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ වෙත යොමු වන වේගවත් බවය. විධිමත් අධ්‍යාපනය, යාවජීව ඉගෙනුම හා මූලික පර්යේෂණ යන කාරණා එම නව ආර්ථිකයන්හි ප්‍රගතියේ කේන්ද්‍රීය කාරණාවයි. ශ්‍රමය, භූමිය, ප්‍රාග්ධනය යන සාම්ප්‍රදායික පදනම මත ගොඩනැඟුණු නිෂ්පාදන ජාලයන්, අද්‍යතනව දැනුම් ආර්ථිකයේ නව මාවතට හැරවීම සඳහා ඊට අවශ්‍ය විද්‍යාර්ථීන්ගේ අවශ්‍යතාව ගෝලය සිසාරා ඇති සියලුම රාජ්‍යයන්ට හොඳින්ම වැටහී ඇත. ගෝලීය ආර්ථිකයේ ප්‍රධාන රටවල දැනුම හා සම්පත් අතර පැවැති සමබරතාව වෙනස්‌ වන තත්ත්වයක්‌ හොඳින්ම දක්‌නට ඇත. අද්‍යතනව දැනුම ජීවන තත්ත්වයන් තීරණය කරන්නාවූ වඩාත්ම තීව්‍ර සාධකය වී ඇත. තාක්‌ෂණය අතින් ඉහළ තලයකට පැමිණි බොහෝ රටවල ආර්ථික ශක්‌තියේ ප්‍රධාන න්‍යෂ්ටිය වී ඇත්තේ දැනුමය. ගෝලයේ ඕනෑම රටක්‌ දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ වෙත කෙතරම් දුරට නැඹුරු වී ඇත්දැයි පිරික්‌සීම සඳහා නොයෙකුත් දර්ශක අද්‍යතනව ගෝලය සිසාරා ආර්ථික විශේෂඥයන් විසින් භාවිත කරනු ලබයි. එහි ප්‍රධානතම දර්ශකය වනුයේ දැනුම් ආර්ථික දර්ශකය (KNOWLEDGE ECONOMY INDEX) ය. තව දුරටත් දැනුම් ආර්ථික දර්ශකය (KEI) ආර්ථික දර්ශකය (EI) දැනුම් දර්ශකය (KI) හා දැනුම් ඇගයීම සඳහා ක්‍රම උපායන් (K.M.S) යන දර්ශක භාවිතකරනු ලබයි. ශ්‍රී ලංකාව 1995 සිට අද්‍යතනය දක්‌වා දැනුම් ආර්ථික සංවර්ධන ක්‌ෂේත්‍රයෙන් ලබා ඇති දියුණුව මලයාසියාව, ද.කොරියාව, සිංගප්පූරුව, තායිවානය, චීනය සහ කෙන්යාව යන රටවලට සාපේක්‌ෂව ඉතා දුර්වලය. මේ තත්ත්වයෙන් ශ්‍රී ලංකාව එළියට ගැනීමට සත්‍ය වශයෙන් අවංකවම කටයුතු කරන්නේ නම් කළ යුත්තේ දැනුම් යෙදවුම් (KNOWLEDGE INPUT) සඳහා නොපැකිලිව ඊට අවශ්‍ය ආයෝජනයන් කඩිනමින් සිදුකිරීමය. වත්මන් පරපුර විසින් අනාගත පරපුර වෙනුවෙන් කළ යුතු ඉතාම වැදගත් රාජකාරිය එයම වන්නේය. මක්‌නිසාද යත් 2006 දැනුම ආර්ථික දර්ශකයේද ශ්‍රී ලංකාව ඉතා පහළ මට්‌ටමක්‌ නියෝජනය කරන අතර 2008-2009 වසරවල දර්ශකවලද ශ්‍රී ලංකාව නියෝජනය කරනුයේ 88 වැනි ස්‌ථානය වන හෙයිනි. දැනුම් ආර්ථිකයක්‌ වෙත ශ්‍රී ලංකාව යොමු කිරීමට නම් ඊට අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් සඳහා කඩිනමින් ආයෝජනය කළ යුතුය. ශ්‍රී ලංකාවේ තෘතීය අධ්‍යාපනික ක්‍රියාවලිය විවාදාත්මක තත්ත්වයට පත් වී ඇතත් ප්‍රාථමික හා ද්විතීයික මට්‌ටමේ අගයන් ගෝලීය සාමාන්‍ය අගයටත් වඩා ඉහළය. එම නිසා විශ්වවිද්‍යාලයීය දැනුම ආර්ථික බුද්ධිය ලබා ගැනීම සඳහා සුදුසු ආකාරයට සංවර්ධනය කළ යුතු අතරම වෘත්තීය පුහුණු පාඨමාලාවල විෂය අන්තර්ගතයද ගෝලීය හා තාක්‌ෂණික, කාර්මික, බලශක්‌ති ක්‍රම වෙළෙඳපොළට අවශ්‍ය ආකාරයට ප්‍රතිව්‍යqහගත කළ යුතුය. පෘථිවි චිපිට ගෝලීය දැනුම ආර්ථිකයේ කොටස්‌ කරුවන් වීමට නම් ගෝලය පිළිබඳ දැනුම ඇති පුද්ගලයන් එම විෂයන් භාර අමාත්‍යධුර දැරීමද අත්‍යවශ්‍ය කාරණයකි. එසේ නැතහොත් විශ්වවිද්‍යාලවලින් නිර්මාණය වන විද්‍යාර්ථීන් තවදුරටත් අතරමං වන අතරම ඔවුනට ගෝලීය රැකියා වෙළෙඳ පොළේ හෝ දේශීය රැකියා වෙළෙඳපොළේ හෝ රැකියාවක්‌ ලබාගැනීම ජීවිත පරදුවට තබන උත්සාහයක්‌ වනු ඇත. එසේම වාර්ෂිකව උසස්‌ පෙළ සමත් වී හා අසමත් වන තරුණ තරුණියන් සඳහා වෘත්තීය පුහුණුව ලබාදීමේදී තවදුරටත් පෙදරේරු හා විදුලි කාර්මික ආදී ක්‌ෂේත්‍රවලට පමණක්‌ යොමු නොවී එම ආයතනවල විෂය පාඨමාලා ආකෘතිය ප්‍රතිසංස්‌කරණය කළ යුතුය. ඒ සඳහා පූනර්ජනනීය බලශක්‌ති ප්‍රභවවලට අදාළ විෂය ක්‌ෂේත්‍රයන්ට මෙන්ම මීට ඉහත විස්‌තර කර ඇති විෂය ක්‌ෂේත්‍රයන්ට අදාළව එම කටයුතු ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. එසේ නොකරන තාක්‌ කල් රටක පරම සම්පත වන (ULTIMATE RESOURCE) මිනිසා තවදුරටත් අතරමං වනු ඇත්තේ කල් ඉකුත් වූ තාක්‌ෂණික පාඨමාලා හා වෘත්තීය පුහුණු සහතික මෙන්ම උසස්‌ අධ්‍යාපනික සුදුසුකම් දෝතින් දරාගෙනය. ඉගෙනීම අප්‍රිය කිරීම ජීවත්වීම අප්‍රිය කිරීමකි. අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල් කර ගන්නා බොහෝ සිසුසිසුවියන් චෝදනා නඟනුයේ ඔවුන් ඉගෙන ගත් පාසල්වලට හා ගුරු ප්‍රජාවටය. නමුත් සත්‍ය වශයෙන්ම ඊට වගකිවයුත්තේ අනාගතය පිළිබඳ ගෝලීය දැක්‌මක්‌ නැති හා වර්තමානය පිළිබඳ කියවීමක්‌ නැති බාල දේශපාලඥනයන්ය. දේශප්‍රිය නානායක්‌කාර